[justify]Składniki klasyfikacji ICF, które w języku tej klasyfikacji stanowią „kategorie”, określają, co powinno być przedmiotem pomiaru jak również istniejące między nimi współzależności. [/justify] [b]Kategorie ICF zorganizowane są w dwóch częściach:[/b] I. Część 1 klasyfikacji obejmuje Funkcjonowanie i Niepełnosprawność, które obejmują: [ul] [li]Funkcje i struktury ciała[/li] [li]Aktywność i uczestniczenie[/li] [/ul] II. Część 2 – Czynniki kontekstowe, na które składają się: [ul] [li]Czynniki środowiskowe[/li] [li]Czynniki osobowe[/li] [/ul] [b]1. Klasyfikacja ICF obejmuje trzy płaszczyzny i wymiary:[/b] [ul] [li]pierwszy dotyczy uszkodzenia (impairment) budowy anatomicznej i funkcjonowania organizmu (wymiar biologiczny). Uszkodzenie stanowi podstawę do stwierdzenia ograniczenia działania (activity limitation) i uczestniczenia (participation restriction)[/li] [li]drugi obejmuje aktywność jednostki, jej poziom funkcjonowania oraz uczestnictwo w życiu społecznym oraz relacje ze społeczeństwem[/li] [li]trzeci obejmuje zależności między jednostką a otoczeniem, określa utrudnienia ograniczające uczestnictwo, ich rozmiar oraz możliwość ułatwień[/li] [/ul] [b]2. Każdy składnik klasyfikacji:[/b] [ul] [li]złożony jest z dziedzin, a każda dziedzina z kategorii, które są jednostkami klasyfikacji. Stany związane ze zdrowiem danej osoby opisuje się wybierając właściwy kod, a następnie dodając kwalifikator, będący kodami numerycznymi wskazującymi na zakres funkcjonowania lub niesprawności tej kategorii, albo stopień, w jakim dany czynnik środowiskowy stanowi ułatwienie lub ograniczenie[/li] [li]używa się zarówno ocen pozytywnych jak i negatywnych na określenie jego wpływu[/li] [/ul] Agnieszka Chmielewska Psycholog, doradca zawodowy