[justify][size=3][font=sans-serif]Omawiając tematy i problemy osób z niepełnosprawnością bardzo często spotyka się informacje na temat problemów ruchowych, psychicznych czy umysłowych. Dużo mniejszą wagę zwraca się na osoby głuche, nieme oraz głuchonieme. Warto zwrócić uwagę na specyfikę tej niepełnosprawności, a także sposoby komunikowania się. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif][b]Do środków porozumiewania się pomiędzy osobami niesłyszącymi zalicza się:[/b][/font][/size][/justify] [ul] [li][size=3][font=sans-serif]klasyczny język migowy,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]alfabet palcowy i znaki liczb,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]mimika i pantomimika,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]gesty wtrącone,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]mowa ciała.[/font][/size][/li] [/ul] [justify][size=3][font=sans-serif][b]Środki komunikacji pomiędzy osobami niesłyszącymi a słyszącymi to:[/b][/font][/size][/justify] [ul] [li][size=3][font=sans-serif]głośna mowa,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]wyraźna artykulacja bez używania głosu,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]alfabet palcowy i znaki liczb,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]fonogesty,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]znaki migowe,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]środki niewerbalne[sup]1[/sup]. [/font][/size][/li] [/ul] [justify][size=3][font=sans-serif]Należy zwrócić uwagę, że środki porozumiewania się, które stosowane są przez osoby z niepełnosprawnością zaburzeń głosu, mowy oraz chorób słuchu – nie mają jednolitego charakteru i są od siebie różne. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]Już od dawnych lat place odgrywały niezwykle ważną rolę w procesie komunikowania oraz przekazywania informacji – głównie liczbowych. Liczenie na placach stawało się czymś praktycznym i wykorzystywanym zarówno przez małe dzieci jak i osoby dorosłe. Z biegiem czasu za pomocą palców zaczęto przekazywać również informacje słowne. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]Pojęcie „daktylografia” wywodzi się z języka greckiego od słów – [i]dactilos[/i], co oznacza palec oraz od [i]grapho[/i] – piszę. W Polsce zostało ono użyte pierwszy raz w latach sześćdziesiątych, podkreślając powiązanie alfabetu palcowego z pismem, a nie z mową.  Ma to swoją słuszność w fakcie, że znaki alfabetów palcowych odpowiadają literom, a nie głoskom[sup]2[/sup].  [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]Daktylografia jest formą porozumiewania się, obejmująca cały zespół znaków migowych, które przekazywane są za pomocą placów. Alfabet palcowy jest integralną częścią języka migowego, wchodząc w zależność ze znakami pojęciowymi. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif] [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif][b]Do najważniejszych funkcji alfabetu palcowego zalicza się:[/b] [/font][/size] [ul] [li][size=3][font=sans-serif]przekazywanie imion własnych, dla których nie ma znaku migowego, bądź ten znak jest nieznany mówiącemu,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]przekazywanie akronimów, skrótów, przedrostków i przyrostków,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]w sytuacjach kiedy występują dwa takie same znaki ideograficzne o różnych znaczeniach, np. „kupujący kupuje”,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]podkreślenie ważności znaczenia wyrazu w treści komunikatu[sup]3[/sup].[/font][/size][/li] [/ul] [/justify] [justify][size=3][font=sans-serif] [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]Za pomocą alfabetu palcowego można też przedstawić pojęcia liczbowe. Do najczęściej używanych form zalicza się liczebniki główne, które pokazuje się za pomocą określonej liczby palców. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif][b]Znaki od 1 do 5 pokazywane są za pomocą prawej ręki, gdzie grzbiet dłoni jest skierowany do przodu, przedstawiając: [/b][/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]1 – uniesiony kciuk pionowo, reszta placów zamknięta w pięść,[/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]2 – uniesiony kciuk oraz palec wskazujący, [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]3 – uniesiony kciuk, palec wskazując, a także palec środkowy, [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]4 – uniesione cztery palce, zaś kciuk schowany jest za dłoń, [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]5 – uniesione są wszystkie palce, [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]6 – 9 – obie ręce zwrócone są wewnętrzną częścią do rozmówcy, lewa ręka ma uniesione pięć palców do góry, zaś prawa pokazuje liczby zgodnie z regułą. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]10 – uniesione są wszystkie palce obu dłoni pionowo, kantami dłonie skierowane do przodu stykają się ze sobą końcówkami palców dwukrotnie[sup]4[/sup]. Diana Machalska,  Trener pracy[/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]  ______________________[/font][/size][/justify] [justify][size=2][font=sans-serif][i]1. Zob. Szczepankowski B. Niesłyszący – Głusi – Głuchoniemi. Wyrównanie szans., WSiP, s. 94-95 2. Ibidem, s. 146 3. Ibidem, s. 150 4. Ibidem, s. 152[/i][/font][/size][/justify] [justify][/justify]